KARANLIĞIN ARDI ŞAFAK

Sabır dertlere ilâçtır

Karanlığın ardı şafak

O ki başımızda taçtır

Karanlığın ardı şafak

Yeis ruhu saran kirdir

Basiret gözdeki ferdir

Veren de, alan da birdir

Karanlığın ardı şafak

Her kapıya varma gönül!

Kendini hiç yorma gönül!

Umudunu kırma gönül!

Karanlığın ardı şafak

Kalpten kalbe bir yol eyle!

Nefsini Hakk'a kul eyle!

Korku evini kül eyle!

Karanlığın ardı şafak

Gülün yanı hârdır dostum!

İm(k)ansızlık kordur dostum!

Elif olmak zordur dostum!

Karanlığın ardı şafak

Gafil uykudan ayılmaz

Yüreğin sesi duyulmaz

Kimi dert dertten sayılmaz

Karanlığın ardı şafak

İnmek de var, çıkmak da var

Yapmak da var, yıkmak da var

Hep neşe yok, bıkmak da var

Karanlığın ardı şafak

Gözyaşları sele döner

Yürek yanar, küle döner

Neyin varsa yele döner

Karanlığın ardı şafak

Sen hâlâ diyorsun "ene"

Hükmeyle o kör nefsine!

Arkanda kaldı kaç sene?

Karanlığın ardı şafak

Gözyaşı kalbi durular

Ayrılır yaşlar, kurular...

Bir gün tamlanır yarılar

Karanlığın ardı şafak

Göz ağlar, kalp boyun büker

Zehrini kirpiğe döker

Beklediğin şafak söker

Karanlığın ardı şafak

İz ettiğin iz gitse de...

Baş koyduğun diz gitse de...

Bakıştığın göz gitse de...

Karanlığın ardı şafak

Nerede o yârânlıklar?

Şimdi moda tiranlıklar!

Koyulaştı karanlıklar

Karanlığın ardı şafak

Asi hissiyatı bastır!

Nefse eleğini astır!

İçindeki sesi sustur!

Karanlığın ardı şafak

Dert yığın yığın olsa da...

Kirpiklerin yaş dolsa da...

Bahçende güller solsa da...

Karanlığın ardı şafak

Hayat hakkı bir defadır

Hem çiledir hem sefadır

Kimi dert sadra şifadır

Karanlığın ardı şafak

Kimler kala, kimler öle?

Sabreyle ki vakti gele...

Bülbül bir gün varır güle

Karanlığın ardı şafak

Gün birbirine değil eş

Sönsün içindeki ateş

Sabırsızlanıyor güneş

Karanlığın ardı şafak

Müminsin, inanıyorsun

Ses etme, kınanıyorsun

Unutma sınanıyorsun

Karanlığın ardı şafak

07.09.2024/TRABZON

M. NİHAT MALKOÇ