Işkuna cânum bendedür bende

İlâhî

‘Işkuna cânum bendedür bende

Dil a sultânum sendedür sende

Bana ey Mâlik itdügün eylik

Bilürem kemlik bendedür bende

‘Âşık-ı zârum dâ’im ağlarum

Bana ol yârum handedür hande

Bildüm ol hâzır kalbüme nâzır

Bilmezem hâtır kandadur kanda

Fenn-i ‘ışkunda mâhir ol sen de

Çün kemâl anda fendedür fende

Sana keşf olsa “semme vechullâh”

Kanda bakarsan andadur anda

İste cânânun gözle sultânun

Tâ ki ol cânun tendedür tende

Nefsüni ey dil rind-i ma’nî kıl

Anda rağbet bil rindedür rinde

Hakk’a bir gâfil olmasa vâsıl

‘İlmi ve’l-hâsıl zandadur zanda

Nûrî ol sâdık ‘ışk ile yanık

Dâ’imâ ‘âşık zindedür zinde

(Akkaya, Hüseyin (hzl.)(2003). Abdülahad Nûri ve Divanı, İnceleme ve Tenkitli Metin. İstanbul: Kitabevi Yay. 231, 256, 300-301,207-210,324-325.)

Abdülahad Nûrî Şair ve Şeyh