Ah o efsunlu gözler yok mu?
Girdap gibi nasıl da içine çeker ruhumu.
Baktıkça öyle ela ela,
Verip durur gönlüme onulmaz bir bela.
Olmuşum artık bu derde müptela,
Şimdi içimde okunuyor aşkı sala.
Ne aman dilerim, ne ferman,
Ne çare ararım ne de derman.
Kuytu köşelerde saklar ruhumu onsuzluk,
Derin bir kuyunun sesidir onunla sonsuzluk.
Aksedince ay yüzünde nurunu,
Aşk bize bahşetmişti ruhunu.
Su perisi yine kuytuda,
Derunumda şimdi uykuda.
Bir nilüfer çiçeğiydi eşsiz hayalim,
Buydu işte hali pür melalim.
Cemil Baştürk