Bir göz açıklığı zaman,
İki uyku arası hayat,
Ve tam da ortasında bir furya...

Buydu işte gece gündüz,
Uykularımı kaçıran rüya.

Mavisi eksikti göğün;
Rüzgarı kesik,
Kuşları öksüz,
Güneşi ölgündü...

Bu dünya benim için
Tam bir sürgündü...

Anladığım gibi değil,
Anlattığı gibiydi hayat;
Zor da ola anladım ki;
Yaşamak gerçekten büyük bir sanat.

Ne zaman göğe baksam;
Ne zaman gözlerimi kapasam;
Gece oldu sanırım.
Aslında ben geceyi biraz da 
Rüyalarımla tanırım.

Meğer bir gönül meydanıymış dünya;
Yüreğime aşk vurdum.
Ve sonra can yakıcı ihtimallerin kıskacında;
Acıyla kıvranıp durdum.

Yeri geldi, diz çöktüm;
Yeri geldi, dil döktüm ısrarla
Yeri geldi de, 
Yere değdi yüreğim sonunda.

Ummadığım bir anda
Gıdıkladı hayat beni
Gülüp geçtim;
Ve sonra ben huzur diye,
Hüznü seçtim.

Cemil Baştürk