Bir göz açıklığı zaman,İki uyku arası hayat,Ve tam da ortasında bir furya...
Buydu işte gece gündüz,Uykularımı kaçıran rüya.
Mavisi eksikti göğün;Rüzgarı kesik,Kuşları öksüz,Güneşi ölgündü...
Bu dünya benim içinTam bir sürgündü...
Anladığım gibi değil,Anlattığı gibiydi hayat;Zor da ola anladım ki;Yaşamak gerçekten büyük bir sanat.
Ne zaman göğe baksam;Ne zaman gözlerimi kapasam;Gece oldu sanırım.Aslında ben geceyi biraz da Rüyalarımla tanırım.
Meğer bir gönül meydanıymış dünya;Yüreğime aşk vurdum.Ve sonra can yakıcı ihtimallerin kıskacında;Acıyla kıvranıp durdum.
Yeri geldi, diz çöktüm;Yeri geldi, dil döktüm ısrarlaYeri geldi de, Yere değdi yüreğim sonunda.
Ummadığım bir andaGıdıkladı hayat beniGülüp geçtim;Ve sonra ben huzur diye,Hüznü seçtim.
Cemil Baştürk