Birkaç Gülümsemelik Sözlerim

İbretle seyretmeli hayatı vurguladığı mesajı almalı, es geçmemeli, sevmeli, gülmeli, gülümsetmeli, yoksa gerisi önem vermemek, kendini insanı sevmemek daha da önemlisi kendisiyle küsmektir, bunlara dikkat etmelidir, akıntıya boşa kürek çekmemeli, dikkatlice seyretmeli, hoş geldin ey sevgi aşk demeli.

*******

Mutsuzluğa vesile olanlar, kendi mutsuzluğunu çoğaltmaya çalışanlardır, mutlu insanın mutluluğunu görerek kendi mutsuzluğunu görmeyenler, gözyaşını dindirmeyenler ve sahte sahte içten gülenlerdir. Bu sahte gülüşleri bir gün boğazlarına sarılacak ve nefessiz bırakacaktır, o günde ne bir nefes ne bir insan yardımlarına koşmayacaktır.

*******

Varlığın içinde keyif yapmak dağıtmak varken keyfi, yoklukla her güzelliği yok etmenin ne gereği var? Ne değeri ne ederi var?

*******

Mezar taşına, güzel bir şeyler yazmak yerine gönüllere dünyaya geride kalanlara bir gülümsemenin adını yazsak daha güzel ve anlamlı olmaz mı? Ayrı yollar birleşir olmaz mı? Aradaki dağlar kalkmaz mı? Kalkar, yollar birleşir hayatımıza neşe gelir ve yerleşir.

Mehmet Aluç

Mehmet AluçGold Üye / Erkek / 1/20/2016

Hakkımda

1962 Malatya Doğumlu. Ortaokul mezunuyum. Çocukluğumda okuma hevesim Tarkan çizgi romanı okuyarak başladı.1975 yılları idi galiba o dönemde tanıştım ve okuma hevesim aç bir kurt gibi başladı ve o dönemde çıkan gazete, mecmua, çocuk romanı-Kemal ettin tuğcu Serisinin tamamına yakınını-okudum. Mecmua ve dergiler bana yetişmiyor desem yeri azdır. Bu muhteşem atmosferi yaşamak ve devam ettirmek için o yaşlarda çalışmaya başlayarak özgürce ailemden izin almadan bu dergileri özgürce alarak okumaya başladım, Bu okumanın güzelliğini nasıl tarif edeceğimi bilemiyorum adeta yutuyordum. Hele gırgır dergisi, Teksas, Tommiks haftalık hiç kaçırmazdım. İlk okuduğum roman -SUÇ VE CEZA- dır ve bu roman okuma hızımda1978’ler de başladı ve elime geçen ve yeni çıkan romanları hemen alıp bir çırpıda okuyordum.

Aynen deliler gibi hatta bir söz vardır-Aç olandan korkmayın gözü aç olandan korkun-diye bende aynen böyle idim. 1982 yılı Askerlik ve daha sonrası evlilik ve yaşama atılmamla bu yükseliş alçalmaya başladı. Evliyim 4 çocuk babasıyım.1990 yılında kamuda işçi olarak çalışmaya başladım. 2002 yılında tayinim nedeni ile çok sevdiğim şehirler arasında olan- Anakaraya- tayinim çıktı. 2010 yılına kadar çalıştım ve 2010 Ekim ayında emekli oldum. Şimdi kendi halimce okuyor ve yazmaya çalışıyorum -Allah'ın izni ile-Sinema, tiyatrodan, kitap okumaktan, ailemle baş başa vakit geçirmekten hoşlanırım.