Yüreğimdeki Çırpınmalar Birbiri Ardından Atarken.

 

 

Yüreğimdeki Çırpınmalar Birbiri Ardından Atarken
 
Oldum olası, küslüklerden ayrılıklardan çocukluğumda korkardım korkarım, aklımdan geçerken bile içim titrerdi, ayaklarım birbirine dolaşırdı. Hele yolda bir kavga olsa, yolumu bile değiştirirdim. Hiç kavga ettiğimi hatırlamıyorum, belki bir defa damarıma çok bastıklarından olabilir. Olur, şirret dolu mahallede çocuklar vardı, yürüyüşümü beğenmez, kaşımı beğenmez başlardı kavgaya karışmazdım... Gerçi" Dost zor günde belli olur" bunu öğrendik. Gün geldi büyüdüm gurbete düştük ayrılık geldi başa, bir baktım geriye Rabbimden başka dostum yokmuş. Buna da şükürler olsun… Rüzgârın yaprağı sürüklediği gibi sürükledim, yeni şehirler görmek gezmek için, insan sürüklenmeden bir yerden bir yere gidemiyor, Rabbim de yardım edince oluyor Rabbime şükürler olsun.
 
Güneş artık benim için başka bir şehirde doğup batacaktı. Oysa gökyüzünden yalnızca, kıvrımlarıyla bulut aynıydı güneşte aynıydı, havası sanki başkaydı, gönlümde yalnızlığı andıran belirsiz kıpırdanmalarla yanıyordu. Her gün tanyeri ağardıkça ufukta göğün arasına, kara bir çizgi memleketimle arasına giriyordu, yüreğimdeki çırpınmalar birbiri ardından atarken, derinden, birbirini izleyen, birbirini kovalayan, sürekli hasretin ateşi yavaşça sönüyordu...
Sanki ben ufkun altına uzanmış gökyüzündeki, maviliğinin altında yatarken, gökyüzü sıcaklığını gönlümdeki gamı bulutların serinliğiyle yelpaze yaparcasına kanatlarıyla aldı götürdü. Hafifledim o an.Yüreğimde bir ezginin melodisini hissettim…
O an sanki şenlik ateşinden atlayarak kükreyerek yükselen dumanlı yalımları üzerinden atladım ufuklara, yanmadan. Geride yanan ateş kızıl, rengiyle titreyerek yanarken ben hasret şehrinden uçtum, bu şehir ana şehrim memleketim oldu, gerçi her yer memleketimizde insanın doğduğu büyüdü yer bir ayrı oluyor… Şenlik ateşim geride yanarken gökyüzünün ağırlığını üzerimde kalktı gökyüzü yumuşak maviden milyonlarca renge dönüşen bir buğunun içindeki sıcaklıkla, eridi gönlümde ben bakarken seyrederken ağır ağır bitti dedim hasretlik ey gönlüm.
Mehmet Aluç





Mehmet AluçGold Üye / Erkek / 1/20/2016

  


  • Hakkımda
    • 1962 Malatya Doğumlu. Ortaokul mezunuyum. Çocukluğumda okuma hevesim Tarkan çizgi romanı okuyarak başladı.1975 yılları idi galiba o dönemde tanıştım ve okuma hevesim aç bir kurt gibi başladı ve o dönemde çıkan gazete, mecmua, çocuk romanı-Kemal ettin tuğcu Serisinin tamamına yakınını-okudum. Mecmua ve dergiler bana yetişmiyor desem yeri azdır. Bu muhteşem atmosferi yaşamak ve devam ettirmek için o yaşlarda çalışmaya başlayarak özgürce ailemden izin almadan bu dergileri özgürce alarak okumaya başladım, Bu okumanın güzelliğini nasıl tarif edeceğimi bilemiyorum adeta yutuyordum. Hele gırgır dergisi, Teksas, Tommiks haftalık hiç kaçırmazdım. İlk okuduğum roman -SUÇ VE CEZA- dır ve bu roman okuma hızımda1978’ler de başladı ve elime geçen ve yeni çıkan romanları hemen alıp bir çırpıda okuyordum.
     
    Aynen deliler gibi hatta bir söz vardır-Aç olandan korkmayın gözü aç olandan korkun-diye bende aynen böyle idim. 1982 yılı Askerlik ve daha sonrası evlilik ve yaşama atılmamla bu yükseliş alçalmaya başladı. Evliyim 4 çocuk babasıyım.1990 yılında kamuda işçi olarak çalışmaya başladım. 2002 yılında tayinim nedeni ile çok sevdiğim şehirler arasında olan- Anakaraya- tayinim çıktı. 2010 yılına kadar çalıştım ve 2010 Ekim ayında emekli oldum. Şimdi kendi halimce okuyor ve yazmaya çalışıyorum -Allah'ın izni ile-Sinema, tiyatrodan, kitap okumaktan, ailemle baş başa vakit geçirmekten hoşlanırım.