İçimizde Nicesi Umutlar Yeşerdi Büyüdü

Kolay olan ne var hayatta, sabırdan daha güzel? Hayat elbette ki beklediğimiz gibi değil yaşadığımızı gibi zordur pişirendir sağlam dipdiri sabırla güçlendiren, az dert keder az çile ile imtihan değil midir? ahirette karşılığını dünyada boşluğu hoşlukla doldurmaktan karşılığını ahirette almaktan başka nedir ki? Az kaygı az endişe az korkuya denk düştüğümüz sonunu bilmezken sabırla yol alırken, sonunda gökyüzü genişliğinde ferahladığımız ardında, yine kaygı ile korku ile devam ettiğimizden ve imtihanla kötü olanı iyi olanla değiştirme telaşından başka nedir ki hayat? Yoksa yan gel yat yeri değildir ki! Bir adım mesafeleri binlerce kilometre ederken, kolay eden hayatken zor eden biz değil miyiz hayatı?

Güneşin ışıkları sanki ayrılıkların mahkummuşuz gibi biz mahkumları ayırmadan aydınlatırken, biz çevremizi karanlık etmenin derdindeyiz hala hem de koşarcasına, aniden karanlık olsun her yer kimse kimseyi görmesin dercesine! İçimizde nicesi umutlar yeşerdi, büyüdü derken birde baktık ki yıkılmış ezilmiş parçalanmış, yok edilmiş! Neden yıktınız neden ezdiniz ne uğruna neden niçin? Cevap verende yok! İnsan kendi hayatını sevmez ve lanetlerken, başkalarının hayatından ne isteyebilir ki? Hayat lanetlenmez, doğru yaşamayan doğruyu bilmeyen sen bilmediğinle yapacağın, ancak yıkmaktır. Lev Tolstoy ne güzel demiş” Sevgi nerede ise Tanrı (Alemlerin Rabbi) Oradadır”

Ah yine oturmuş düşünüyorum, böyle yakıcı sözlerle kelimelerle kendimi. Tebessümler mahzun gülümsemeler kırgın duruyor gönlümüzde, tebessüme muhtaç insan hırçın, gülümsemeye muhtaç insan kırgın, açmalı gönül kapısını nasıl? Hayatta hiçbir şey önem taşımıyor mu bizim için acaba? Eline fırsat geçen, yüzde yüz zam yaparken yağa, peynire, vs. Hiç mi vicdan kalmamış insan da? Hiç mi sevmek için gönülde bir parça, merhamet insanlık kalmamış ki bunca zulme mahrum kalıyoruz? Yok mu bunları parçalayarak, yok edecek bir babayiğit? El attıkça deşilen yaralar, iyileşmeyecek yaraya merhem sürecek, bir dost yok mu acaba? Bekliyoruz Rabbim gönderir inşallah.

Mehmet Aluç